Zonnebloemen
Reinder Homan, 1983
Zeven deels uitgebloeide zonnebloemen op een rij, van rechts naar links opdoemend als een klein leger, in perspectivisch verloop getekend
| kunstenaar | Reinder Homan (1950 - nu) |
| genre | Flora en fauna |
| techniek | ets |
| afmetingen | 42 x 58 cm |
| datering | 1983 |
| signatuur | linksonder |
| ploeglid | nee |
| inventarisnummer | 00591 |
| opschrift | rechtsonder e.a. 23/50 |
| expositie | Groninger Surprises (2009 -2010) |
| schenker | Dhr. D. Stubbe, Groningen |
| aanwinstjaar | 2009 |
| collectie | Collectie Stubbe (schenker) |
Uitgebreide beschrijving
Tegen een lege achtergrond zien we zeven zonnebloemen op een rij, van rechts naar links opdoemend als een klein leger, in perspectivisch verloop getekend, beeldvullend. Reinder Homan koos in zijn ontwerp niet voor de volle bloei, maar voor het afsterven van de planten. Bladeren hangen slap naar beneden, de ene bloem heeft haar kop nog opgericht, de andere, reeds uitgebloeid, is geknakt. De grillige tekening van de bladnerven, gekrulde bloemblaadjes, zonnebloempitten, de verticalen van de stelen: voor een verfijnd graficus als Homan moet het een uitdaging zijn geweest deze variaties in verschijningsvorm in al hun finesses weer te geven. Hoe natuurgetrouw de ets op het eerste gezicht lijkt, toch gaat het hier om meer dan alleen maar een momentopname. De persoonlijke betrokkenheid van de kunstenaar bij de natuur is van essentieel belang en vertaalt zich in een eigen handschrift. Je zou bijna van ‘zonnebloemportretten’ kunnen spreken, zo laat hij de bijzondere schoonheid van de uitgebloeide bloemen voorop staan. Weet hij het wezen van deze bloemen in zijn ets te vangen. Uit elk detail, elke nuance blijkt zijn bezieling, maar bovenal zijn grote beheersing van de etstechniek.
Reinder Homan werd op 12 december 1950 in Smilde geboren. Hij kreeg zijn opleiding aan de Academie Minerva in Groningen en de Jan van Eyck academie in Maastricht. In 1990 won hij de Nederlandse grafiekprijs. Het landschap in de buurt van zijn woonplaats, het oostelijk deel van Friesland, en de aangrenzende gebieden van Drenthe en Groningen vormt de thematiek in Homans werk. Het typische karakter van de ‘Friesche Wouden’, met houtwallen omzoomde weide- en akkerlanden, weet hij als geen ander vast te leggen. Dat geldt ook voor zijn etsen van de bossen in Gaasterland of Drenthe. Op subtiele wijze ziet de kunstenaar kans zijn landschappen of planten iets van ongereptheid mee te geven, zonder dat het gekunsteld aandoet. Homans werkwijze bestaat uit snelle schetsen in de natuur zelf gemaakt, voorzien van notities, die hij later in zijn atelier uitwerkt tot de definitieve compositie. Zijn persoonlijke herinneringen bepalen in hoge mate het uiteindelijke resultaat. Bij deze ets “Zonnebloemen” heeft hij het doorwerkte patroon van fijne zwarte lijntjes ondersteund met aquatint partijen, die een zachtgrijs effect geven aan de achtergrond.
Tekenend voor Reinder Homan is zijn beschrijving van wat hem inspireert tot zijn werk: “Het fluisterende riet op een heiige herfstochtend. De eik ooit geplant door een boer om de grens van zijn akker te markeren en die er vele “plantertjes-dood” later nog staat met zijn machtige armen en toch zo zachtmoedig ruisend gebladerte. Maar ook zijn soortgenoot, pas een paar jaar oud met een glanzend stammetje vol moed het licht zoekend, of het verre ganzengegak in een “bevroren” winternacht.”
Dankzij de collectie Derk Stubbe is Kunst Behoud Groningen in het bezit gekomen van een aantal etsen van Reinder Homan. Behalve in privé collecties is zijn werk o.a. opgenomen in de collecties van het Rijks Prenten Kabinet in Amsterdam, Museum Boymans- van Beuningen in Rotterdam, het Drents Museum in Assen, het Fries Museum in Leeuwarden, Museum Möhlmann in Venhuizen, de ING bank, de Gasunie in Groningen, de NAM in Assen en het Hunt Institute for Botanical Documentation in Pittsburgh USA.
Frédérique van der Palm.
Gegevens ontleend aan
Groeten uit Groningen. Een keuze uit de verzameling D. Stubbe. Catalogus bij de tentoonstelling Harmoniecomplex Groningen, Instituut voor Kunst- en Architectuurgeschiedenis Rijksuniversiteit Groningen, Sanne Boortman, pag. 33.
